1. Przyjęcie orientacji proaktywnej przy realizacji procesów organizacyjnego uczenia się oznacza:
a) traktowanie zdarzeń nietypowych jako zagrożenie,
b) liczne znamiona innowacji wdrażanych zmian,
c) dostosowywanie się do zmian zaszłych już w otoczeniu,
d) podejmowanie dużego ryzyka,
e) tworzenie innowacyjnych produktów.
2. Do cech organizacji opartych na wiedzy zaliczyć można:
a) traktowanie zmian jako zagrożenie,
b) wysoką zależność od przywódcy,
c) dużą stabilność relacji między pracownikami,
d) traktowanie zdarzeń nietypowych jako źródło szans rozwojowych,
e) masową produkcję standardowych wyrobów.
3. Do elementów wiedzy ugruntowanej zaliczymy:
a) produkty,
b) wiedzę zapisaną w umyśle człowieka,
c) wiedzę jawną,
d) markę.
4. W japońskiej koncepcji konwersji wiedzy ba oznacza:
a) potwierdzone przekonanie,
b) strategię zarządzania wiedzą,
c) kontekst kreowania wiedzy,
d) nic nie oznacza.
5. Prawdą jest, że:
a) wiedza nie może być źródłem przewagi konkurencyjnej,
b) wiedza ma zdolność do szybkiej dezaktualizacji,
c) strategia protekcji wiedzy chroni przed nowymi wejściami do sektora,
d) wiedza nie może być sama w sobie produktem.
6. Celem zarządzania wiedzą jest między innymi:
a) nie stosowanie strategii udostępniania wiedzy,
b) udoskonalenie procesów rozwoju pracowników,
c) integracja poszczególnych podsystemów zarządzania organizacją,
d) reorientacja ma masową produkcję,
e) wprowadzenie marketingu relacji.
7. Decyzje podejmowane w ramach strategicznego zarządzania wiedzą dotyczą:
a) kształtowania zasobów wiedzy otoczenia, b) tworzenia luk wiedzy,
c) ustalania nośników wiedzy, na których wiedza zostanie zapisana,
d) podziału pracy między pracownikami.
8. Strategią wiedzy przedsiębiorstwa jest:
a) strategia kreowania wiedzy przez współdziałanie,
b) strategia wiedzy personalnej,
c) strategia protekcji wiedzy.
9. Do warunków sprzyjających realizacji procesu SECI zaliczyć można:
a) autonomię,
b) twórczy chaos,
c) eksternalizację,
d) redundancję.